Leteroj

Pri pastra celibato

Mi dezirus ne senti min devigita reagi. Tamen, la tono de la eseo La laŭdira tabuo, pri kiu neniam parolis Jesuo (MONATO 2024/06, p. 24) estas sufiĉe polemika. Oni povus esprimi la opinion iom malpli pasie. Kelkaj vortoj estas ja ofendaj: „nelogike”, „stultaĵo”, „senkompate”, „nekompreneble”. Ĉiu kristana konfesio, ĉiu religio havas sian internan logikon. Oni povas ĝin akcepti aŭ ne, sed tio estas alia afero.

Ni, laikoj, kiuj de jaroj kutimas kunlabori kun anoj el diversaj kredkonfesioj, neniel uzus tiajn vortojn. Se necese, ni dirus: „ni havas malsaman vidpunkton”, „ni opinias plej grava tion, ke ...”. Ni neniel provus trudi nian vidpunkton. Prefere ni pli bone interkompreniĝu, kaj se nia vidpunkto estas akceptata aŭ almenaŭ prenata en konsideron, bonege. Papo Johano la 23a diris: „Unueco en tio, kio estas necesa; libereco en tio, kio estas dubinda, kaj karitato antaŭ ĉio.”

La cetero de la artikolo estas konsultebla en la sekcio por abonantoj.