Medio

JAPANIO

Ursoj mortigataj

En la nuna vintra Japanio neĝo dense kovras montarojn, kie ursoj jam ĉesis sian agadon kaj dormas travintre en grotoj kaj kavoj de arboj. Ili estas feliĉaj, ĉar ankaŭ ĉi-jare pli ol 1000 ursoj estas mortigitaj. La tabelo montras, ke ĉiun jaron ĉirkaŭ 1500–3000 ursoj estas kaptitaj kaj mortigitaj.

Nombroj de ursoj mortigitaj:

Notoj: La jaro 2013 estas de aprilo ĝis aŭgusto. Aliaj jaroj estas de aprilo ĝis marto (Fonto: Ministerio de Medio).

Du specioj

En Japanio vivas ursoj de du specoj, nome lunarkaj ursoj (Ursus thibetanus) kaj brunaj ursoj (Ursus arctos). La unuaj estas malpli grandaj kaj malpli danĝeraj ol la lastaj. Ili estas nigraj kaj havas blankan hararon sub la kolo, pro kiu ili ricevis sian nomon. La duaj estas brunaj kaj loĝas nur en la plej norda insulo, Hokajdo. Oni supozas, ke vivas ĉirkaŭ 15 000 lunarkaj ursoj kaj 3500 brunaj ursoj en la tuta lando.

Kial tiom multe da ursoj estas mortigataj ĉiun jaron? Antaŭ ĉio, homoj invadis arbarojn, kie ursoj loĝis. Arbaroj okupis ĉirkaŭ 70 % de la tuta areo de Japanio. Oni dehakis arbarojn kaj poste arbarizis kun pinglarboj anstataŭ la foliarboj, kiuj nutris ursojn per abundaj nuksoj kiel glanoj kaj kaŝtanoj. La homfaritaj arbaroj kaj kampoj kontaktiĝis kun la habitatoj de ursoj. Rezulte okazas renkontiĝoj inter homoj kaj ursoj.

La urso origine timas la homon, do oni portis kaj portas sonorilojn por averti ursojn pri la ĉeesto de homoj, kiam tiuj ĉi eniras la montaron. Sed abruptaj renkontiĝoj igas ursojn ataki homojn. Plie, ĉar sekigitaj galvezikoj de ursoj vendiĝas altapreze kiel tradicia medikamento, antaŭe profesiaj ĉasistoj kaptis ursojn. Do, tiuj rilatoj inter la homoj kaj ursoj estas longe relative stabilaj. Sed hodiaŭ tiuj ĉasistoj preskaŭ malaperis.

Akcidentoj

Tamen, lastatempe ŝanĝo aperis. Pro ofta sterileco de juglandarboj en arbaroj, ursoj desupris de montaro, serĉante manĝaĵon en kampoj kaj fruktejoj. Tie ili renkontiĝas kun kamparanoj aŭ kolektantoj de fungoj kaj spicherboj. Oni raportas, ke nuntempaj ursoj kutimiĝis al legomoj kaj fruktoj, kiujn homoj kultivas, kaj ke ili ne hezitas viziti homan vivejon. Tial multfoje okazas neatenditaj renkontiĝoj inter homoj kaj ursoj. Tial ĉiun jaron ĉirkaŭ 50–150 homoj estas vunditaj, kelkaj eĉ mortigitaj.

Dume ekzistas delonge la severa kritiko, ke oni tro facile mortigas ursojn, kaj la espero, ke homoj klopodu kunvivi kun ili. Komenciĝis finfine provoj por kunvivado: oni kaptas aŭ fortimigas ursojn kaj lasas ilin en arbaro, por ke ili ne revenu proksimen. En kelkaj regionoj oni ankaŭ plantis nuksarbojn por ursoj ekstere de la limoj de kampoj kaj fruktejoj. Ĉiukaze, malproksima estas la pacema kunvivado kun ursoj.