Leteroj

Israelo 60-jara (11)

En sia interesa artikolo pri evoluo de Israelo Josef Ŝemer tute preterlasis la palestinan problemon, kaj tio provokis logikajn reagojn. Kiel popolo kiel la juda, kiu tiom suferis dum sia tragika historio, povas tiom suferigi alian popolon, kiu neniel kulpas pri la juda tragedio? Kial Israelo daŭre rifuzas la pacproponon de 2002 de Araba Ligo, en kiu ĉiuj arabaj landoj proponas pacon, tio estas rekonon de la juda ŝtato, malfermon de limoj, interŝanĝojn politikajn, komercajn, kulturajn ktp, kontraŭ la simpla aplikado de la fama rezolucio 242 de Unuiĝintaj Nacioj (evakuo de ĉiuj teritorioj okupitaj dum la milito de 1967 kaj rajto por Israelo kaj Palestino vivi en sekuraj landlimoj)? Tiujn demandojn provas respondi Jean Daniel, franca ĵurnalisto kaj judo devenanta el Alĝerio, en brila eseo La prison juive (La juda malliberejo), kie li demandas sin, ĉu judoj havas ion specifan, kio distingas ilin de ĉiuj aliaj popoloj. La respondo estas jesa, sed la konkludo ankaŭ estas, ke tiu aparta identeco neniel donas al ili rajton humiligi, kolonii kaj kredi sin supera al la internacia juro. Pensi la malon precize estas la „juda malliberejo”. Israelo havas la jenan elekton: vivi sian judecon pozitive, malferme kaj tolereme, en la respekto de la internaciaj leĝoj kaj, laŭ la aŭtoro, de la judaj religiaj tekstoj, aŭ resti en la „malliberejo” ... kaj vivi en eterna milito.

Noto de la redaktoro: Ĉar pasis sufiĉe da tempo post la apero de la artikolo de Josef Ŝemer, kaj ĉar ĉiu nun havis la tempon por klarigi sian konsenton aŭ malkonsenton, per tiu ĉi letero ni finas la diskuton.