En 1993 la albana registaro komencis privatigi la ŝtatan ekonomion. Tiel ĝi celis pliigi produktadon kaj kvaliton de varoj kaj servoj. Kadre de privatigo ĝi disdonis tiel nomatajn valorpaperojn al ĉiuj plenkreskaj civitanoj. Tiamaniere ili povus fariĝi akciuloj en eksaj ŝtataj entreprenoj.

La plimulto de la civitanoj hezitis, ne fidante la efikecon de la eluzitaj ŝtataj entreprenoj. Ili preferis forvendi nigramerkate la valorpaperojn je dekono de ties valoro. Tiel pluraj individuoj akaparis konsiderindan kvanton de la valorpaperoj kaj investis en strategiaj kaj aliaj esperplenaj entreprenoj.

Alloga

En la aferon enmiksiĝis ankaŭ eksterlandaj kompanioj. Unu estis la kompanio Anglo-Adriatika kun sidejo en Dublino, Irlando. Ĝia prezidanto estis Declan Ganley [deklan ganli], kies diversaj firmaoj aktivis tra la mondo interalie en transportado kaj komunikado. Anglo-Adriatika intencis partopreni en la privatigo de la turisma industrio de Albanio, ĉefe ĉe la suda marbordo. Al albanoj ĝi aspektis alloga kaj kelkaj uzis siajn valorpaperojn por fariĝi akciuloj de Anglo-Adriatika.

Tamen ŝajnas, ke la vera celo de Ganley estis ekspluati la valorpaperojn por aĉeti nemoveblaĵojn en diversaj landoj kaj ludi en la internacia borso. La situacio memorigas pri la fifamaj tiel nomataj „piramidoj”, kiuj promesis riĉon al multaj albanoj, sed kiuj envere ilin ruinigis – kaj samtempe en 1997 detruis la tiaman albanan ŝtaton. Nun, pro la agado de Anglo-Adriatika, denove perdas albanoj, dum pliriĉiĝas la Ganley-firmao.

Bardhyl SELIMI

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Bardhyl Selimi el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2019-04-17