La jaro 1991 trovis Albanion ekonomie malriĉa kaj politike izolita. Tamen abundis enlande diverstipaj armiloj, produktitaj dum 40 jaroj de la totalisma ŝtato. Tiutempe la lando kun pli ol tri milionoj da loĝantoj disponis pri 22 armeaj divizioj kun ĉirkaŭ 200 000 soldatoj komplete armitaj kaj ekipitaj por longa milito.

La falo de komunismo superfluigis grandan arsenalon. Pro tio en 1991 la registaro fondis la ŝtatan organizaĵon MEICO, agantan ene de la ministrejo pri defendado, por eksporti la ekscesajn armilojn, inkluzive de helikopteroj kaj submarŝipoj. Inter la armiloj troviĝis ne plu uzeblaj kaptitaj dum la dua mondmilito. Tiuj iris rekte al la fandejoj de la importintaj landoj. Entute inter 1992 kaj 2004 estis venditaj armiloj kun valoro de pli ol 150 milionoj da usonaj dolaroj.

Sekureco

Ĉefaj celoj por la eksportaĵoj estis Germanio kaj Usono. Sed albanaj armiloj estas uzataj, interalie, de ŝtataj sekureco-fortoj en Afganio kaj Irako.

En 1997, kiam ĝenerala malobeo skuis la ŝtatajn fundamentojn, estis priŝtelitaj 1200 armeaj kaj policaj deponejoj. El tiuj malaperis ĉirkaŭ 550 000 armiloj, 3600 tunoj da eksplodaĵoj, miliono da kontraŭhomaj minoj, 3,5 milionoj da mangrenadoj kaj 1,5 miliardoj da kartoĉoj. Grandparte tiuj ĉi armiloj estas neleĝe venditaj al najbaraj landoj, precipe Kosovo, Makedonio kaj Montenegro.

Nun la ŝtato notinde reduktis la kvanton de armiloj uzataj de la armeo kaj polico. Ĝi plu ofertas armilojn al interesatoj, samtempe aĉetante pli modernajn ekipaĵojn.

Bardhyl SELIMI

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Bardhyl Selimi el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2019-04-17