Leteroj

Israelo 60-jara (6)

Se daŭrigi unu pluan fojon la temon „Israelo 60-jara”, komentitan de Josef Ŝemer, jen sperto en Torino, kie okazas ĉiujare granda internacia librofoiro kaj kien estas invititaj kaj kunvenigitaj verkistoj de unu lando kiel specialaj gastoj. Ĉi-jare, por festi la 60-jariĝon de Israelo, oni invitis israelajn verkistojn. Neantaŭviditaj kontraŭaj reagoj kaj pretekstoj en diversaj italaj urboj kaj el diversaj politikaj kaj kulturaj asocioj, precipe flanke de intelektuloj de la maldekstraj politikaj tendencoj, provis malhelpi tiun renkontiĝon.

Preskaŭ hazarde mi vizitis iun el tiuj prelegoj por vidi la „amasan” – kiel anoncite – partoprenantaron, kiu, male, montriĝis kvindeko da personoj. La prelegantoj ĉe ronda tablo asertis:

a) ke la palestinanoj estas rase hebreoj. Fakte, kiam araboj invadis Palestinon, ĝia hebrea loĝantaro estis duone kristana kaj duone juda. Ili iom post iom (precipe pro tio, ke nur islamanoj povis ne pagi impostojn ...) fariĝis islamanoj, vendante, praktike, sian identecon;
b) ke UN malrajte deĉevaligis palestinanojn;
c) ke palestinanoj estis praktike forigitaj, se ne buldoze enterigitaj sub siaj hejmoj. Unu preleganto montris fotojn (kiujn tamen mi ne klare vidis);
ĉ) ke Israelo devas reveni al la unuaj limoj kaj forlasi la setlejojn kaj dividi ĉiuspecan potencon kun la palestinanoj, kaj, eventuale, „fariĝi gasta partnero”.

La publiko ŝajnis konsenti, krom kelkaj, kiuj proponis akcepti la faktojn kaj internacie zorgi, por ke pace kunekzistu du ŝtatoj. Eĉ iu el tiuj pretis pruvi, ke la hebreoj ne plu rajtas posedi la teron, kiu estis promesita kaj donacita al la popolo kredanta je la Dio de Moseo kaj la profetoj.

Dum la foiro la invititaj verkistoj partoprenis amase, evidente honorigitaj de la publiko, kiu ignoris polemikojn kaj kverelojn. Iuj verkistoj, marĝene de la manifestacio, sin deklaris kritikaj koncerne la politikon de sia israela registaro. Sed mi ne komprenis precize pri kio.