Kiel estas sciate, kelkaj vastaj zonoj de la mondo alfrontas gravan mankon de sensala akvo. Oni antaŭkalkulas, ke tio pliiĝos pro la kreskanta mondloĝantaro, ekonomia kresko kaj adaptiĝo al tutmonda klimatŝanĝiĝo. La aktuala aliro por pritrakti tiun ĉi egan defion bedaŭrinde baziĝas sur la ideo, ke necesas pliigi la efikan uzon de la ekzistantaj resursoj, kvankam la disponeblo de nesala akvo rapide malkreskas pro troa ekspluatado kaj klimatŝanĝiĝo. Do estas neverŝajne, ke la estontaj bezonoj estos daŭripove kontentigataj, kio postulas rekonsideri la nunajn solvojn.
Multaj akvofontoj, kiel lagoj, riveroj kaj grundakvoj, estas poluataj pro homa agado. La reciklado kaj reuzado de akvo rimarkinde sukcesis, sed ĝia grandskala uzeblo estas limigita – la tradiciaj rimedoj por produkti nesalan akvon, kiel inversa osmozo kaj distilado, multekostas kaj konsumas multe da energio. Grundakvon oni ĉerpas multe pli ol ĝi renoviĝas, kaj la subtera akvotavolo falas je alarma nivelo en tiuj regionoj, kie nesala akvo estas plej bezonata. La neĝotavoloj kaj glaĉeroj taŭgaj kiel akvofontoj malpliiĝas aŭ retroiras pro klimatŝanĝiĝo, kaj degelo ofte okazas antaŭ printempo.
La cetero de la artikolo estas konsultebla en la sekcio por abonantoj.
|
Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton:
Artikolo de Juan Carlos Montero Medina el MONATO (www.monato.be). Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2023-03-15 |
| Nova! PDF Kolofono Tarifoj Abonilo Resume |