Ĉiu lando havas apartajn problemojn, kaj solvoj finfine venas, sed en Demokratia Respubliko Kongo nenio donas al la civitanoj esperon pri tio, ke iam ĉio ordiĝos. Nuntempe la infanoj estas la ĉefaj viktimoj de la ekonomia krizo en Kongo, tamen ili estas eĉ ne agantoj, sed nur senkulpuloj. En ĉiuj kongaj urboj infanoj almozpetadas sur la stratoj aŭ laboras kiel plenaĝuloj, anstataŭ iri lernejen.
Oftege okazas protestoj kontraŭ la laborigo de infanoj en minejoj en la orienta parto de la lando. Sed ankaŭ en Kinŝaso, kie ne ekzistas minejoj, ili estas pli kaj pli ekspluatataj. En la stratoj de la ĉefurbo oni vidas ĉiutage infanojn, kiuj dum la tuta tago vendas akvon, legomojn, poŝtukojn kaj aliajn aĵojn, kaj raraj estas la voĉoj, kiuj leviĝas por kondamni tiun klaran servodevon kaŭze de la ekonomia krizo.
La konsulteblaj statistikoj estas tiuj de la pridemografia kaj prisana enketo farita de Unicef, la porinfana fonduso de UN, kaj de la konga ministrejo pri planado. Laŭ tiu enketo, multaj infanoj (41 %) el malriĉaj familioj estas devigataj labori, sed ne estas tiel en okazo de infanoj el pli riĉaj familioj (21 %). La plimulto el ili estas knabinoj, kiuj estas devigataj labori (41 % de la knabinoj kontraŭ 36 % de la knaboj). Silenti pri tia ekspluatado de infanoj estas maniero stimuli la malprosperon de la lando.
| Tiu ĉi teksto aperis en la presita kaj en la PDF-forma versioj de Monato en la jarkolekto 2018, numero 01, p. 11. |
|
Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton:
Artikolo de Serge Rusaki el MONATO (www.monato.be). Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2020-07-07 |