Falis la lasta guto

Historie la geopolitika situo de Ukrainio ofte kruciĝis kun eksteraj interesoj. Ekzemple la ŝtata memstareco de Ukrainio daŭris inter 1917 kaj 1920, post kio rusaj „bolŝevikoj” milite ĝin nuligis, farante el Ukrainio respublikon de Sovetio.

Post la disfalo de Sovetio Ukrainio deklaris en 1990 sian sendependecon, kiu jure validiĝis post tutlanda referendumo en 1991.

En 2010, per juraj manipuloj de la konstitucio, la prezidanto, Viktor Janukoviĉ, fariĝis la plej potenca persono en la lando. Li sufiĉe rapide uzurpis la potencon ĝis diktatoreco. Estinte du fojojn enprizonigita pro junaĝaj krimoj, li restis kun tia menso.

Ekonomio

Dum lia prezidanteco regis korupto tra la lando. Ŝtataj institucioj defendis nur lian klikon, la Partion de Regionoj, kies intereson plejparte servis la ekonomio. Dronis Ukrainio sub krimoj, timoj, mizero kaj senespero. Ĉiunivele estis premata la popolo.

Falis la lasta guto, kiam en decembro pasintjare Janukoviĉ rifuzis subskribi dokumenton pri asocia membriĝo de Ukrainio en Eŭropa Unio. Dekmiloj da homoj venis al la centra placo en Kievo – Majdan – por deklari sian malkonsenton. Pro tio la nomo „eŭromajdan”.

Tamen post kelkaj tagoj ili estis forpelitaj. Kelkaj mortis. Rezulte ekribelis homoj tra la tuta Ukrainio. Organiziĝis en diversaj regionoj apartaj „majdanetoj”.

Nun pasis tri monatoj ekde la komenco de la kontraŭstaro. Kelkfoje okazis akraj bataloj inter la speciala registara polico kaj la ribelantoj. La registaro uzis pafilojn kaj mortigis pli ol 100 senarmilajn homojn.

Justeco

La tuta popolo fizike aŭ mense subtenas la ribelon ne nur pro la strebado al Eŭropo, sed precipe pro demokratio kaj justeco kaj kontraŭ la diktatoreco. Cetere la registaro kaŝe aranĝis bandojn de duonkrimuloj pagitaj por kontraŭstari al ribelantoj, kvazaŭ temus pri interpopola batalo.

Kievanoj, loĝantaj en progresanta socio ĉefurba, praktike subtenas la ribelon. Sufero estas neevitebla, sed popolo nesklava komprenas, ke sen batalo ne eblas venki. La sango de la majdananoj fortigis la popolan solidarecon. Finfine la kliko ektremas.

La parlamento devis sekvi la volon de la popolo kaj akcepti decidojn, kiuj ebenigos la vojon demokratan al Eŭropa Unio.

Do estas lanĉita parlamenta-prezidanta gvidado, ne simple prezidanta. Ŝanĝitaj estas ankaŭ la sistemoj justicaj kaj policaj, kaj estas forigitaj la koruptaj ĉefoj.

Euheno KOVTONJUK

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Euheno Kovtonjuk el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2020-07-07