En marto la litovoj festis la 20-jariĝon de la sendependeco disde Sovetio. Ili memoris, kiel antaŭ 20 jaroj Vytautas Landsbergis, la novelektita estro de la tiama supera konsilio de Litovio, televide anoncis: „Litovio estas libera. Kaj en la animo, kaj en la juro. Ni povus krii: ankaŭ Latvio estos libera! Estonio estos libera kaj ankaŭ ĉiuj aliaj, kiuj nun ne estas liberaj.”
Festante la datrevenon, Litovio fariĝis dum unu tago kvazaŭ centro de politikaj eventoj en Eŭropo. Vizitis prezidantoj de aliaj eŭropaj ŝtatoj, inkluzive de la estona Toom Hendrik kaj la latva Valdis Zatlers, kaj aliaj gravaj politikistoj. Okazis paradoj, koncertoj kaj eĉ diskutoj pri la 20 jaroj da sendependeco.
La litova prezidanto, Dalia Grybauskaitė, diris, ke al sendependeco kondukis miljara historio. „Hodiaŭ ni ne perdu la celon, kiu kunigu nin jam en libera Litovio: anima bonstato, reciproka respekto kaj unueco antaŭ malfacilaĵoj”, ŝi aldonis.
La dato de la sendependiĝo – la 11-a de marto – ne estis hazarda. Laŭ la konstitucio de la tiama Sovetio eblis forlasi la union, tamen ne estis priskribite kiel. Moskvo jam intencis apliki la konstitucion por malhelpi la eksiĝon de Litovio. Iom poste, en januaro 1991, sovetiaj armeanoj celis efektivigi ŝtatrenverson kaj okupis radio- kaj televido-staciojn. Pereis 14 personoj. La sovetia armeo forlasis Litovion definitive en aŭgusto 1993.
Krome, post la sendependiĝo, neniu volis agnoski la novan ŝtaton. Islando fariĝis la unua. Usono sekvis en 1991, fariĝante la 37a. Hodiaŭ Litovion agnoskas 154 ŝtatoj de la mondo.
|
Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton:
Artikolo de last el MONATO (www.monato.be). Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2020-07-07 |